Uşaq silahları. Silahlar uşaqlar üçün təhlükəli bir oyuncaq hesab edilə bilərmi?

Bu məsələ uzun müddətdir ki, aktualdır. Uşaqların silahlara olan həvəsləri, birlikdə oynadıqları savaş oyunları valideynləri narahat edir. Lakin psixoloqlar uşaqların oyunlarına müdaxilə etməyin daha təhlükəli olduğunu, onları “qadağa”ya olan həvəslərini artırır. Uşaqlar bir çox fərqli şəxsiyyətləri bu xəyali oyunlar vasitəsilə sınaqdan keçirirlər. Bəzən bir oğlan uşağının makiyaj vasitələri ilə oynaması, bəzən əlində oyuncaq bir silahla atəş açması, “öldüm” deyib yalandan özünü yerə atması – bütün bunlar valideynin nəzarət etməli olduğu bir kiritik vəziyyət deyil. Uşaqlar oyunun nə demək olduğunu bilirlər. Təhsil və mədəniyyət sahəsində biliklərimiz artdıqca, internetdə yazılan bütün məlumatlara inandıqca əslində uşaqları yönləndirdiyimizi zənn edərkən, nə qədər də onları qəlibə saldığımızı unuduruq.

Uşaq legoları istədiyi kimi yerləşdirərkən, “elə yox, belə etmək lazımdır”, uşaq barmağını silah kimi uzadıb “dan dan” edib oynayarkən “biz silahla oynamırıq”, uşaq hansısa bir oyuncaq böcəyi anasının üstünə atanda ona qoşulub oynamaqdansa “nə gözəl bir hörümçəkdir” deyərək onların oyunlarına, xəyal dünyalarına müdaxilə edirik. İstər valideyn, istər başqa bir uşaq, istərsə də, öz özüylə oynayan uşaqlar öz oyunlarında rejissor yenə özləridir. Onların ssenarilərinə müdaxilə etmək, onlara “sən bilmirsən, bacarmırsan, mən ağıllıyam, mən bilirəm” deyərək onu sındırmaqdan başqa bir şey deyildir.

Oyun əslində uşağın öz qorxularına qalib gəlmə üsuludur. Uşaq silahla görünməyən qəhrəmanları öldürərkən, əslində öz qorxuları ilə savaşır, onları məhv edir. Bəlkə qaranlıq qorxusu, bəlkə valideynləri itirmək ya da başqa bir şey – hər nədirsə, uşaq onlarla savaşır və onlara qalib gəlir. Siz onlara müdaxilə etdikcə uşağın qorxularıyla savaşmasına da mane olursuz. Buna görə də uşaqlar oyun oynayarkən, onlara müdaxilə etmək əvəzinə onları müşahidə edin. Oyun zamanı bəlkə də körpənizin heç bilmədiyiniz bir yönü ilə qarşılaşacaqsınız.