…Bir gün orada ovcunu bütün gücü ilə sıxmış və nəsə pıçıldayan bir qoca görəcəksən.
Ona ovcunu bərk-bərk yummuş qaralibaslı gənc bir qadın da yaxınlaşacaq.
Onlar dinməz-söyləməz bir-birinə baxa-baxa ovuclarını açacaqlar. Ovuclarından yerə torpaq səpələnəcək… Qəfildən bu torpaq dənələri yerə çathaçatda dayanacaq, havada donub qalacaqlar…
Sonra dənələr havadaca birləşib yenidən ovuca sığışdıqları əvvəlki görkəmlərini alacaq, bir ovuc torpaq olacaqlar.
Gözlərinə inanmayacaqsan. Ancaq görəcəksən ki, havadan asılmış bir ovuc torpağın yerə kölgəsi düşür…