Küləyi dişləyən

Kuleyi disleyen

2012, 140 səh
İnsan mələklərdən də yuxarı qalxa,
heyvandan da aşağı enə bilər.
Milyonlarla evə işıq da verə bilər atom,
milyonları ölümə də göndərə bilər.
İçində yaxşılıq cövhəri daşıyan insan bu cövhəri əzib dünyanın ən murdar adamına da çevrilər.
Gülümsəməsi ilə ətrafındakıları məftun edən varlıq qəhqəhə çəkəndə ən vəhşi heyvanı da geridə qoyar.
Hər şey mühitdən asılıdır.
Küləyi dişləyən adamın günahı sevmək idi, sevişmək idi.
Hərbi xidmətdə sevmək olardı, sevişmək yox.
O, mələk kimi qarşısına çıxan qızı sevəcək və sevişəcəkdi.
Bu, günah idi.
“Günah”ın cəzası isə dəhşətliydi.
Bu cəza onu adamlıqdan çıxaracaq, bir zombiyə çevirəcəkdi.
Xatirələrin hamısı daşa dönəcək, arzuların hamısı öləziyəcək, içindəki insanlıq iksiri daş tozlarına
qarışıb tərlə yuyulacaqdı.
Küləyi dişləyənin dişləri töküləcəkdi…
Bakı, Qanun Nəşriyyatı, 2012